A Space Boy Dream & Dirty Dream Number Two

http://i16.tinypic.com/2ewi5c6.jpg

 

I dreamt I had to go to Mars.
I'm always kidding on about going to Mars for the day, but faced with the reality of it, in a dream, i was terrified..
And it wasn't going to be like a moon trip - there was three of us going, but we couldn't all go on the same ship; we had to go one at a time with a day between us.
I had to go first, and it was the thought of passing through all that black space, all the darkness with nothing in it, and then being the first one to land there, all alone...
I knew it was supposed to be all dark around, with just a red surface, but what if I got there and it was light, all civilised and populated and stuff?
So I made a plan. The other astronauts were going to be my dad and my sister, and my dad would come first after me, so i decided when i landed i would just stay in my seat until he got there, and then we could get out together and have a look around and see what sort of things were there.
And when I woke up and I was lying in the darkness, I thought I had landed. And I just lay still for a while, waiting for my dad to get there too.

I'm lucky, I can open the door and I can walk down the street
Unlucky, I've got nowhere to go and so I follow my feet

A choice is facing you, a healthy dose of pain
A choice is facing you as you stare through the rain
A choice is facing you but I choose to refrain for today
Tomorrow we'll be back in trouble again

Dream one, you had a whole lot of fun with a comedian
Stop short of going all the way, you'll have to make it someday

Why is this happening to you, you're not a child?
Why is this happening? You've too much on your mind
Things creep up on you when you are fast asleep
You are dreaming, you are sleepy
You are stuck
to the sheets

In a town so small there's no escaping you
In a town so small there's no escape from view
In a town so small there's nothing left to do
Intellectual and perspiring
Dirty dream number two

Dream two you couldn't see her face, but you saw everything else
Dream two was pretty special, easily beats loving yourself

Could you put a name to someone elses sigh?
Could you put a face to someone elses eyes?
Is it someone that you'd maybe recognise?
But it all fades into morning
when you open your eyes

 

Rootless Tree

http://i3.tinypic.com/4i55xfl.jpg

 

What I want from you is empty your head.
But they say be true, don't stain your bed.
And we do what we need to be free.
And it leans on me like a rootless tree.

What I want from us is empty our minds.
But we fake, we fuss, and fracture the times.
We go blind when we needed to see.
And this leans on me, like a rootless...

FUCK YOU, FUCK YOU, FUCK YOU
and all we've been through.
I said leave it, leave it, leave it,
it's nothing to you.
And if you hate me, hate me, hate me, hate me so good
that you just let me out
let me out, let me out?
Its hell when you're around.
Let me out, let me out, let me out.
Hell when you're around.
Let me out, let me out, let me out.

What I want from this
is to learn to let go.
No, not of you
of all that's been told.
Killers re-invent and believe
and this leans on me, like a rootless...

FUCK YOU, FUCK YOU, FUCK YOU
and all we've been through.
I said leave it, leave it, leave it,
it's nothing to you.
And if you hate me, hate me, hate me, hate me so good
that you just let me out
let me out, let me out?
Its hell when you're around.
Let me out, let me out, let me out.
Its hell when you're around.

Let me out, let me out, let me out
hell when you're around.
Let me out, let me out, let me out
hell when you're around.

Let me out, let me out, let me out, let me out.
Let me out, let me out, let me out, let me out.
LET ME OUT, LET ME OUT, LET ME OUT, LET ME OUT.
LET ME OUT, LET ME OUT, LET ME OUT!!!

FUCK YOU, FUCK YOU, LOVE YOU
and all you've been through.
I said leave it, leave it, leave it
it's nothing to you.
And if you hate me, hate me, hate me, hate me so good
that you just let me out
let me out, let me out, let me out, let me out?

LET ME OUT, LET ME OUT, LET ME OUT, LET ME OUT.
LET ME OUT, LET ME OUT, LET ME OUT, LET ME OUT.
LET ME OUT, LET ME OUT, LET ME OUT!!!

Let me out, let me out, let me out
hell when you're around.
Let me out, let me out, let me out
hell when you're around.
Let me out, let me out, let me out
hell when you're around.
Let me out, let me out, let me out
hell when you're around...

 

 My Dice

http://i13.tinypic.com/4gs7lmh.jpg

 

Can you be the light
and adore your soul
then you don't need to be angry and avoid your calls
with a pleasant face
anywhere in space
your mind is a hyper tool it fixes everything
can you see them all
having no control
when the plan is keeping distance from another fall
if you open up
and enjoy your luck
we might as well be happy even if it's dark

can you be my fuckin' love
can you be my fuckin' love

Dive in my little dice
I can see the reason when you say goodbye
filling this new surprise
don't be just another with the devil sight

Can I be the light
and adore your soul
then I don't need to be angry and avoid your calls
with a pleasant face
anywhere in space
my mind is a hyper tool it fixes everything
can I see them all
having no control
when the plan is keeping distance from another fall
if I open up
and enjoy my luck
we might as well be happy even if it's dark

can I be your fuckin' love
can I be your fuckin' love

Dive in my little dice
I can see the reason when you say goodbye
filling this new surprise
don't be just another with the devil sight

Dive in my little dice
I can see the reason when you say goodbye
filling this new surprise
don't be just another with the devil sight

Dive in my little dice I
can see the reason when you say goodbye


filling this new surprise
don't be just another with the devil sight

من میخوام بزنمت، خوب؟
من باید بزنمت، بازم خوب؟
ولی اگه تو توی چشمای من نگاه کنی همینجوری که من نمیتونم بزنمت که آخه
ببین
تو زمینو نگاه می کنی
تو میری میشینی اون گوشه، هیچی هم نمیگی، منو هم نگاه نمی کنی، اگه هم داری گریه می کنی باید بی صدا گریه کنی، صورتتو هم یه جوری بگیری که من اشکاتو نبینم، وگرنه که من نمیتونم بزنمت که
حالا من میزنمت
همونجوری هم که دارم میزنم آروم آروم گریه می کنم
تو هم داری آروم آروم گریه می کنی
حالا من محکمتر میزنم
تو توی خودت جمع میشی، مچاله میشی، خیلی محکم زدم، نه؟
حالا من با صدا گریه می کنم
حالا تو داری می لرزی
میشنوی صدای هق هقمونو که با هم قاطی شدی
حالا تو یه دفه از جات بلند میشی
قدت از من خیلی بلندتره، من فک می کنم که تو هم میخوای منو بزنی، ولی اگه منو بزنی که من میشکنم که، آخه تو خیلی زورت زیاده
تو چشمات نگاه می کنم
خیسه خیسه
خوشگل شدی ها کره خر
چشمای منم خیسه یعنی؟ منم خوشگل شدم یعنی؟ آخه داری یه جوری نیگام می کنی تو
بغلم کردی؟
تو جدی جدی بغلم کردی، آره؟
حالا تو بغل هم گریه می کنیم، توی شونه های هم
بلند
بلنـــــــــــــــــــــــد
بلنـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد
بلنــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد
بازم بلندتر
می لرزیم
توی بغل هم
تنگه تنگ
من دیگه نمیزنمت
قول میدم
باور کن
 
 
...
 
 
برای هزارمین بار

این چشم های من
از رنگ
از سرود
از بود
از نبود
از هر چه بود و هست
از هر چه هست و نیست
زیباترند، نیست؟
 

 

تو نشستی و داری با تلفن حرف میزنی
من کنارت نشستم
تنگ
نمیگمم که دارم چی‌کار میکنم
وبلاگمو سانسور میکنن آخه اگه بگم که.

 

...

 
اعتراف می‌کنم
عاشق شدم
عاشق هوای مهی
غروب
نه ٬ غروب نه
شب
نیمه‌شب
وقتی همه جا ساکته
وقتی همه جا تاره ٬ مبهمه ٬ مهه.
وقتی فقط هیفده قدم جلوترت رو میبینی
و حتی اون ور خیابون رو نمیبینی
و یه صدای خنده‌ی ریز میشنوی
و میدونی که کسی ٬ کسی رو اون موقع بوسیده
و کسی آروم و خوشحال خندیده
و دستت رو تو جیبت فشار میدی
و سرت رو بلند میکنی
و به نور چراغ کنار خیابون نگاه میکنی که فقط یه هاله‌ ازش پیداست
سرت رو پایین میندازی
سنگه رو که جلوی پاته با نوک پات میندازی هیفده قدم جلوتر
و میری
و میری
و میری
تا هیفده قدم جلو تر
تا تو تاریکی مه گم شی
و هر شب
و هر شب
و هر شب
من اینجا رو دوست دارم.
من عاشق شدم
عاشق شبهای مه گرفته‌ی اینجا
راستی
مزرعه‌مون باید مه داشته باشه
مترسکه هم وسط مه گم میشه
میگم
میای قایم موشک ؟
تو یه شب مه گرفته
قاتی ذرتا .
میای ؟
خوبیش اینه که دیگه چشم گذاشتن هم نمیخواد.
دیدن هم نمیخواد
باید گوش کنی
دنبال صدای نفس زدنش بگردی
شایدم
صدای یه خنده
یه خنده‌ی ریز
شایدم ٬
راستی
مترسکم
همون که همیهشه میخندید
و دستاش از پوشال بود ٬
همون .
مرد.



همین.
 

 
 
هی دختره
گوش کن،
برو بشین روی تخت
لحافو مچاله کن توی بغلت محکم
سرتو فرو کن توی لحاف و شروع کن به گریه کردن
بعد اگه خواست بغلت کنه موقعه گریه هم بهش بگو به من دست نزن
بعدش اون میاد پشتت میشینه
تکیه شو میده به دیوار و تو رو میکشه سمت خودش
دستاشو از پشت دور کمرت محکم حلقه میکنه
سرت را از رو لحاف برمیداره و میذاره رو شونه ش، درست کناره گردنش
امنه
امن
بعد شروع می کنه همون مدلی توی گوشت حرف زدن
آرومه آروم
نفسش هم داغه، موقعه حرف زدن گوشت میسوزه از داغیش
بعد تو دیگه گریه نمی کنه
چشماتو می بندی و به حرفاش گوش میدی
تو الآن تکیه دادی بهش، خوب؟ نه تو چشمای اونو میتونی ببینی نه اون چشمای تو را
بعد
تو هم میخوای بغلش کنی
دست راستتو میذاری رو بازوی چپش و دست چپتو رو بازوی راستش
بعد بازوهاشو میکشی طرف خودت و بغلشو تنگ می کنی
اون داره هنوز حرف میزنه
تو
اومم
نمیگم بقیه شو
 
 
...
 
 
 
یه بچه ای بود
یه بچه ی کوچولوی خیلی کوچولو
یه دختری که عشقه من بود
دیدی بچه هارو؟
ازینا که تپل اند
بعدش تنشون پفکیه، دستتو بذاری روی پوستشون و فشار بدی جای انگشتات قرمز میشه و سریع دوباره ولی پف می کنه و میاد بالا
ازینا که تنشون نرمه نرمه، سفید و صاف، بدون جای یه دونه لک یا زخم
ازینا که دستشونو که تکون میدن مچشون یه خط باریک روش میافته
ازنای که پوشک میپوشن و موقعه تاتی تاتی کردن خرت خرت صدا میدن و تو دلت میخواد محکم این مدلی بکوبونی در کونشون و اون صدای خفه شو بشنوی که زیر دستت میگه پااااخ!
ازینا که وقتی می خندن چشماشونم با همه ی صورتشون میخنده
ازینا که تو هر کسی باشی، چه آشنا چه غریبه، چه خوب چه بد، وقتی انگشتتو دراز کنی به طرفش چنگ میزنه و دستتو میگیره محکم، بعد تو با خودت فک می کنی که من حتما خیلی خوبم که این نی نی دسته منو گرفت، آخه میدونی؟ بچه ها تازه از آسمون اومدن، هنوز با نگاه فرق خوب و بد را میتونن تشخیص بدن
ازینا که بخندی بهت می خنده، زیون درازی کنی بهت زبون درازی می کنه، دست بزنی می خنده و باهات دست میزنه
ازینا که بغلش که کنی و فشارش بدی گریه می کنه، که هنوز نمیدونه بغله محکم از بغله اروم خیلی خیلی امن تر و بهتره
ازینا که زیر گردنش بوی خوب میده
ازینا که از آسمون اومده
خوب؟
من یه دختره اینجوری داشتم
بزرگ شد.
 

...

 
اسب آبی رفت و رفت و رفت ..
تا به مرداب رسید
مرداب اونو یاد برکه‌ انداخت . وای که چقدر دلش برای برکه تنگ شده بود.
... سلام اسب آبی.
این صدا اونو از خیال برکه بیرون آورد. به طرف صدا برگشت و گفت:
- سلام.
تمساح گفت من به کمکت احتیاج دارم.
اسب آبی گفت: من دارم دنبال یکی میگردم تا تنهائی مو باهاش قسمت کنم و باید برم.
اما همینکه چشمش به اشکای تمساح افتاد
با لبخند گفت:
باشه من کمکت میکنم
:)
تمساح گفت : نزدیک مرداب یه کرم شبتاب زندگی میکنه که شبها نور زیبائی داره . تو باید اون نور رو ازش بگیری. چون من نمیتونم تو شبهای این بدرخشم. اسب آبی فکر کرد و دید این ممکن نیست. شبتاب اگه نتابه دیگه شبتاب نیست. و اینو به تمساح گفت. اما تمساح گفت: خب تازه میشه یه کرم معمولی و این عیبی نداره . یه کرم مثل بقیه کرم‌ها .
اسب آبی فکر کرد و گفت: خب آخه تو هم یه تمساح هستی مثل باقی تمساح‌ها .
چرا فکر میکنی باید طور دیگه این باشی ؟
تمساح جوابی نداشت. پشت کرد و گفت: برو دیگه نمیخوام ببینمت.
اسب آبی هم نمی‌تونست این کار رو بکنه.
اگه هم می‌تونست بخاطر شبتاب این کارو نمیکرد.
تمساح باید میفهمید هر کی باید جای خودش باشه.
تمساح جای تمساح و شبتاب هم جای شبتاب. تمساح بالاخره باید روزی اینو میفهمید.
اسب آبی در حالیکه از مرداب رود میشد خوشحال بود که نخواسته بود تنهائی‌شو با تمساح قسمت کنه
...
و به راهش ادامه داد ...

 

...

 

خواب دیدم
خوابم یادم نیست
ولی
یه چیزی یادمه توش
ساکت بود
یه خواب ساکت بود
که توش هیچ صدایی نبود
یه دنیایی بود که
توش صدا ٬ حرف ٬ هیچی نبود.
تعریف نشده بود
من تو خواب میدونستم که یه چیزی هست
که تو این دنیا نیست
نمیفهمیدم چی
یه چیزیم کم بود
یه چیز دنیای توی خوابم کم بود
بیدار شدم
بارون میومد
در باز بود
به هم میخورد
صدا میداد
گریه کردم
یه چیزی کمه
من میدونم
تو این دنیای بیداریم
یه چیزی نیست
که باید باشه
کوش ؟
 
 
...
 
 
بهش گفتم من ضعیفم
بهش گفتم باید ضعیف بود
تا دوست داشت
تا دوست داشته شد
باید ضعیف بود.
میدونی قشنگ‌ترین حرفی که بهم زد چی بود ؟
اون شب
بهم گفت
گفت ضعف‌هاتو دوست دارم.
خیلی.
دوسش دارم.
یه جوری
یه جور عجیبی
که تجربه‌ش نکرده بودم.
آخه
ضعف‌هامو دوست داره
و بغلم میکنه
همونجوری که چهارده سال مادرم بغلم نکرد
و
میفهمه آدم ضعیف
یعنی چی.
 
 
... 
 
بچه بودی
بزرگ شدی
بزرگ تر میشی
بعد با خودت فک می کنی که قبلنا بچه بود و الآن بزرگ شدی
و این یه لوپ بی نهایته .

میدونی
دیشب
وقتی بغلم میکرد
یادم افتاد
که مادرم منو چهارده سال بغل نکرد
مادرم منو دوست داشت
میپرستید
ولی بغلم نمیکرد.
و این یه قصه‌ی تلخه.
قصه‌ی تلخ مادری که بچه‌ش رو دوست داشت
و حتی میپرستید
ولی
هیچ وقت بغلش نکرد
تا روز آخر
تو فرودگاه
که به من گفت
خداحافظ
و بغلم کرد
و من تو بغلش گفتم
خداحافظ.
 
 
...
 
خب
جاها عوض
حالا تو مست میشی
من نشستم و نیگات میکنم
و تو سرت رو میبری عقب و یه جرعه‌ی دیگه قورت میدی
و من فقط نگا میکنم
فقط.
نمیخندم
آروم نگا میکنم
و به شومینه تکیه میدم
و تو
بر میگردی
تو چشمای من نگا میکنی
و یه جرعه‌ی دیگه
و هر بار
سرت رو میدی عقب
گردنت معلوم میشه
و من نگا میکنم.
حالا تو مستی
و من نه.
من فقط نگا میکنم.
 
 
...  
 
یه دختری بود
با انگشتای بلند و کشیده
با یه حلقه ی نقره ایه ساده توی انگشت انگشتریه دست راستش
که این حلقه البته گرد نبود٬ کناره هاش یه جورایی تیز بود
یه جور حلقه ی مربعی
که همیشه موقعه کشتی این تیزیش میرفت توی انگشت کوچیکش و دختره میگفت آخ
که این حلقه هه وقتی میرفت توی انگشتش یکمی بهش گشاد بود و آزاد میتونست حرکت کنه
بعد دختره عاشقه این بود که فیششششششششششششت حلقه را بیاره بالا و ببره پایین
عاشقه اینم بود که هی توی انگشتش بچرخوندش
عاشقه اینم باز بود که حلقه شو بکنه توی دهنشو آروم اونو بمکه٬ بعد وسط مکیدنش هم یهویی زبونش بخوره به پوست انگشتش٬ بعد ببینه که وووی چقده پوست خودش از پوست حلقه ش داغتره٬ بعد یهویی عاشقه این بشه که یواشکی هی زبونشو از روی حلقه سر بده روی پوستش و از روی پوستش هم سر بده روی حلقه٬ از داغ به سرد و از سرد به داغ٬‌یه دور گردش بی نهایت
دختره لاک نمیزد
دختره ناخناشو بلند نمیکرد
ولی پسره عاشقه دستای دختره بود
مخصوصا دست راستش با اون حلقه ی نقره ایه ساده
دختره کرم داشت
دستشو از تو دست پسره می کشید بیرون
قصه مون تموم شد

...

 

آخه دیوار چوبی که ارزش مشت زدن نداره . میشکنه میریزه خورد میشه .. بیخیال. دیوار باید سنگی باشه . یا گچی . بعد دستت ورم کنه. بزرگ شه. جاش درد کنه. بعد از اون دیگه باید بترسی به هر چه که دست میزنی حتی به چیزای نرم. آخه دستت ورم داره. آخه دیگه نمیتونی راحت انگشتات رو تکون بدی.
این مترسکه گوشه ی اتاقم واستاده همینجوری مثل بز داره میخنده. مترسک که نباید بخنده
اه

...

 

یه زمانی .. یه روزی .. نه خیلی دورا .. همین یه کم دورا ... تمام آروزم تو غریبه ها خلاصه میشد. غریبه ها رو دوست داشتم. غریبه میخواستم. من اصلن همیشه عاشق غریبه ها بودم.
.
.
حالا ،
همه آشناها
از همه غریبه ها
غریبه ترن
ولی
دیگه من غریبه نمیخوام خب
من
دلم
آشنا میخواد
.
خیلی
.
میخواد
.
 
 
 
ببین به من قول بده اگه اومدی رات ندادم پشت در موندی بعد همونجا بمونی جایی هم نری بازم دوسم داشته باشی خب ؟ حتی اگه هوا سرد شد لرزیدی . اونوقت اگه منو هنوزم دوست داشته باشی منم از پنجره یه پتو بهت میدم.


...
 
 
دیدی نمیدونی دوسش داری یا نه ؟ چرا ؟ بدون دیگه . اه . الاغ.
 
 
...

 
وقتی میرسم به ته
با خودم فکر میکنم ،
هنوزم فشنگ آخر ؟
 

...

 

یه حیوون
وقتی له میشه
استخوناش
صدا میده
صدا میده
صدا میده
ولی
یه حیوون
وقتی مرده
دیگه استخوناش هم
صدا نمیده
بعد
.
.
.
 
 
...

 

گاو
الاغ
گوساله
خر
کره خر
جغد
قورباغه
شاهین


ببعی
گوسفند
امیو
شترمرغ
مارمولک
سوسک
آفتاب پرست
دایناسور
بزمجه
بزغاله
شتر
کرگدن
اسب
.
.
.
یه هو به من بگین باغ وحش دیگه ! چرا این قده زحمت میکشین خب !

 

هممممممممم ..... کرگدن ...

کرگدن‌ها دشمن‌ ندارند؛ دوست‌ هم‌ ندارند تنها سفر می‌کنند و اگر سر حوصله‌ باشند اجازه‌ می‌دهند که‌ پرندگان‌ کوچک‌ روی‌شانه‌ شان‌ بنشینند و شکارهای‌ کوچک‌ خودشان‌ را بیابند، اما کرگدن‌ها نه‌ شکار می‌کنند و نه‌ شکار می‌شوند. خوراکشان‌ علف‌های‌ خودرو است‌ و سیب‌ ترش‌ برایشان‌ حکم‌ چلوکباب‌ دارد... کرگدن‌ها رو به‌ انقراض‌اند و جز سوسک‌ها و یکی‌ دو جانور دیگر تنها موجوداتی‌ هستند که‌ از عهد دایناسورها تا امروز دار وجود را تاب‌ آورده‌اند؛ صبور و منتظر و تنها و کمی‌ افسرده. کرگدن‌ها پوست‌ کلفتی‌ دارند که‌ قدرت‌ تحمل‌ سختی‌ها را برایشان‌ هموار ساخته، اما در عوض‌ دل‌ نازکی‌ دارند که‌ به‌ آه‌ مظلومی‌ در دلِ‌ سیاه‌ شب‌ در اعماق‌ جنگل‌ می‌شکند و اگر خوب‌ دقت‌ کنید داخل‌ گودی‌ چشمان‌ کم‌ سویشان‌ کیسه‌ اشکی‌ است‌ که‌ صورت‌ پرچین‌ و چورکشان‌ راتر می‌کند... کرگدن‌ها نه‌ می‌توانند به‌ چپ‌ نگاه‌ کنند و نه‌ به‌ راست‌ و نه‌ به‌ پشت‌سر. شاید در فراروی‌ خویش‌ هم‌ افقی‌ نبینند ...
 
 
برو
برو
برو
دور
منم دنبالت میام
نزدیک
نزدیک
نزدیک
بعدش دنبالت میکنم
تو مزرعه‌مون دنبالت می‌کنم
تو مزرعه‌ی خودمون
میگیرمت
بعد
بغلت می‌کنم ...
محکم ..
بعد ؟
با هم میرقصیم
وسط ذرتا ٬ وسط علفا ٬ وسط گندما ..
بدون آهنگ
بعد
من وسط رقصیدن پاتو لگد میکنم
خب ببخشید
نفهمیدم که

 
 
...
 
 
بریم پارتی !
من با یه  پسره‌  دیگه می‌رقصم
تو با یه دختره ی دیگه
از اول تا آخر همه‌ی آهنگا
سر شام که میشه ٬
من میام تو رو محکم بغل میکنم ٬
دیگه میشیم فقط واسه‌ی هم !
شام نمی‌خوریم اونجا ٬
میریم بیرون
دو تایی
بعد ٬
تو خیابون با هم میرقصیم
بدون آهنگ .
 
 
...
 
خب ... الان دارم فکرشو می‌کنم ؛
تو هستی و من .
من دارم ظرف میشورم
تو نشستی بالای ماشین لباسشویی و داری پاهاتو تو هوا این مدلی تکون میدی .
ضبطه هم داره واسه خودش میخونه همین‌طوری
میرسه به adagio من دیگه ظرف نمیشورم .
میام جلوی تو وامیستم ..
بعد ٬
... ..
.....
.. .... .. .
adagio تموم میشه
من میرم بقیه‌ی ظرفا رو میشورم ٬
تو هم پاهاتو داری همون مدلی تکون میدی دوباره .
همین.

 
...
 
 
هووووووووووشششششششششششششششششش
 
 
هرچقد هم که وقت داشته باشی بازم کمه .

 
...
 
 
آخه روم نمیشه بیام بگم که .

 
...
 
 
احساس نیاز که یکی رو بگیری بزنیش تا گریه ت بگیره بعد بشینی اونقده گریه کنی تا بیاد بزنتت ... نیست.

...

 

پس گریه میکنیم .

...

 

ولی با این حال خیلی خنده داره.

...

 

البته بیشتر مسخره ست

...

 

دیدی چقد خنده داره ؟

...

 

همه چی وقتی جالب‌تر میشه که متوجه میشی تمام این مدت جهت رو اشتباه میکردی . وقتی می‌خوای پرواز کنی یادت باشه اول مطمئن شی باید بالا بری نه پایین

 

...

 

اسب آبی به راهش ادامه داد
تا رسید به یه جغد خواب آلود .
مؤدبانه سلام کرد و گفت: « من یه اسب آبی تنهام ... »
که جغد میون حرفش پرید و گفت: « مگه نمی بینی که من خوابم ؟ » !!
اسب آبی گفت:
« ببخشید ٬ فقط می‌خواستم بپرسم با من دوست میشی ؟ »
جغد گفت: « من روزها چشمام نمی‌بینه ٬ تا شب صبر کن . »

... و اسب آبی تا شب صبر کرد ...

..
انتظار شیرینی بود .
....
..
......
شب وقتی اولین ستاره درومد اسب آبی با خوشحالی به جغد گفت: « خب ؟ »
جغد چشماشو باز کرد و گفت: « من گرسنه‌م و باید برم شکار . »

و باز انتظار ....
....
..
.....
جغد نزدیکی‌های صبح برگشت .
اسب آبی همه شب رو چشم براه اون مونده بود.

« سلام ٬ اومدی ؟ »
جغد گفت : « آره اما خسته‌م . داره صبح میشه و من باید بخوابم ٬ اگه می‌خوای ... »
و اسب ابی نذاشت حرف جغد تموم بشه ... « نه نمی‌خوام » ...

و رفت ...

اون دنبال یکی میگشت که پشت ندونسته‌هاش بتونه حقیقت یه اسب آبی رو ببینه .
و دنبال یکی میگشت که با خودخواهیهاش فرصت یه آشنایی قشنگو از اون نگیره .

و به راهش ادامه داد ...

 

...

 

یکی بود ٬ یکی نبود ٬
غیر از خدای مهربون قصه‌مون
یه اسب آبی بود !

هی کسی یه روزی
یه جایی
به دنیا میاد ..

اسب آبی روزی که به دنیا اومد
وسط یه برکه بود.
یه برکه‌ی کوچولو و خوشگل و قشنگ
با قورباغه‌های چشم گشاد
و ماهی‌های قرمز شیطون که هی اینورواون ور میرفتن.

برکه‌ی کوچک و قشنگ همه‌ی همه‌ی همه‌ی زندگی اسب آبی بود ..

روزها گذشت ..
اسب آبی بزرگ‌تر شد
و بزرگ‌تر شد ..
و
بزرگ‌تر شد ...

تا اینکه ...
بودنش ٬
جا رو واسه همه تنگ کرده بود !

دردسر پشت درد سر ...
آخه اسب آبی خیلی بزرگ بود ٬ ولی برکه کوچولو بود ...
آخه اسب آبی بزرگ شده بود .. خیلی بزرگ شده بود ...

تا اینکه یه روز ...
وقتی اسب آبی خواست که بره تو برکه‌
تو همون برکه‌ایکه توش به دنیا اومده بود
تو برکه‌ایکه خونه‌ش بود
بره آب تنی کنه ٬
یه هویی
یه تابلویی رو دید
یه تابلویی که
روش نوشته بود:
« ورود اسب آبی ممنوع »

اسب آبی ٬ احساس تنهایی بزرگی کرد
اون دید که توی دنیا تنها‌ست
و قلبش از این قصه پر شد

آخه اسب آبی ماهی و قورباغه و برکه رو دوست داشت ..

...
......
.. ..... ..
روز ها
...
و شب‌ها
...
فکر کرد ...

و سر انجام ...
اسب آبی تصمیم گرفت
که بره !
اون چمدونش رو بست
کلاهش رو گذاشت سرش
عینکش رو زد به چشمش
آسمون برکه‌ش رو نیگا کرد ...

... و از این طرف به راه افتاد .

کمی راه رفت ...این دختره هم گریه میکرد و دستاشو از هم باز میکرد و میگرفت طرف باباییش٬ میگفت بابایی منم ببر با خودت دیگه٬ اذیتت نمیکنم٬ قول میدم که٬ منم ببر٬‌خوب؟ بعد تازه موقعه گریه کردن هم سرشو یه وری کج میکرد و گریه میکرد٬‌دستاشم که گرفته بود جلوش انگاری که همین الآن میخواد از تو بغل مامانش پرواز کنه و فرود بیاد توی بغل باباش٬‌بعد باباییش ولی باید میرفت سر کار که ..
فهمیدین دختره حالا باباشو چند تا دوست داشت؟
بعد یکی از لذتهای این دختره هم این بود که وقتی با ماشین میرن خونه٬ تا میدید که نزدیک خونه رسیدن خودشو پشت ماشین بزنه به خواب و هرچی هم هی همه صداش کردن چشماشو از هم باز نکنه٬ که اینو بغلش کنند و ببرنش بالا٬‌اخه دختره همونقدی که عاشقه باباش بود عاشقه بغل هم بود دیگه ..
بعد باباش میومد در پشتیو باز میکرد و اینو اینجوری بغلش میکرد محکم و بعد میرفتن که سوار آسانسور بشن٬ بعد آسانسور هم خوب آینه ی گنده داشت دیگه٬ دختره هم یه پیرهن آستین حلقه ای کرم داشت که اون جلو٬‌ وسط٬‌ زیر گردنش درست٬ یه عروسکه پارچه ایه برجسته با دو تا گیس بافته شده ی بلند دوخته بودند
دختره عاشقه اینم بود که عروسکشو تو آینه ی آسانسور نگاه کنه٬‌که چیجوری موهاش تو هوا تاب میخوره٬ بعد با خودشم فک میکرد که کی میشه موهای منم قد این بشه که موقعه راه رفتنم همینجوری تکون تکون بخوره و تو هوا برقصه؟
بعد باباش که فک میکرد دخترش خوابه و بغلش میکرد و میرفتن تو آسانسور٬ دخترک ما توی آسانسور چشماشو باز میکرد یواشکی و موهای عروسکشو نگاه میکرد
بعد باباشم یهویی میدید چشمای باز دخترشو
بعد میگفت٬ دهه٬‌چشمای قشنگ دخترم که بازه٬‌دوباره منو گول زدی؟
بعد دختره میخندید و صورتشو محکم توی گودی گردن باباش قایم میکرد٬ دیدی بچه ها چیجوری خجالت میکشن و میخندن و صورتشون و قایم میکنن که ؟ ها ؟ ‌درست همونجوری ..
بعد
دیگه خونه شونو عوض کردن
دیگه خونه ی جدیدشون آسانسور نداشت
دختره هم بزرگ شده بود و باید روسری سرش میکرد و نمیتونست پیرهن عروسکیه آستین حلقه ای بپوشه
تازه٬‌دیگه تو بغل بابا هم که جا نمیشد
همین دیگه
قصه مون تموم شد
بابای دختره هم به خونه ش نرسید
همین.

 

...



و به یه کرم کوچولو رسید .

... و گفت:

« سلام
من یه اسب آبی تنهام.
دنبال یکی میگردم تا تنهائی‌مو باهاش قسمت کنم »

کرم ٬
نگاهی به اسب آبی انداخت
اونوقت گفت:

« تو اصلاً شبیه اسب نیستی .
تازه
رنگت هم آبی نیست .
داری گولم میزنی ؟
پس تو دوست خوبی برای من نیستی
هرچی هم هستی گنده و بد قیافه‌ای »

کرمه کوچولو رفت و لابه‌لای برگا پنهون شد ...

اسب آبی با خودش گفت:
« کاش کرم کوچولو قبلاً یه اسب آبی دیده بود
یا لااقل چیزی از یه اسب آبی شنیده بود ٬
و حالا اونو باور می‌کرد . »

آخه اونن یه اسب آبی بود مثل هزار تا اسب آبی دیگه !

و به راهش ادامه داد ...


 

...

 

یکی بود یکی نبود
یه دختری بود
یه دختر کوچولو
یه دختره خیلی خیلی کوچولو
اونقده کوچولو که وقتی مامانش دعواش میکرد میرفت تو کمدش قایم میشد درش و میبست .. کمدشم تاریک بود ٬ اینم از تاریکیش میترسید ٬ پاهاش رو جمع میکرد تو بغلش و گریه می‌کرد .
بعد این دختره قصه ی ما عاشقه باباش بود ٬ همیشه با خودش فکر میکرد که وقتی باباش صبح های زود باباش بیدار میشه اینم صبح به همون زودیه باباش بیدار بشه که با باباش صبحونه شو بخوره
بعد باباش میخواد بره سر کار دیگه٬ ولی این دختره‌ی قصه ی ما خیلی کوچولو بود که ٬‌ اونقد که حتی هنوز مهدکودک هم نمیرفت ...
بعد تا باباش میرفت که لباس بپوشه و حاضر بشه بره سر کار این غصه ش میشد که دیگه باباش تا یه کلی وقت٬ ‌تا یه کلی دیر٬ ‌تا یه عالمه دیگه که هوا تاریک میشه و مجبورن چراغای خونه را روشن کنند نمیاد خونه پیشش که براش قصه بگه٬ که با هم کتاب بخونن٬‌ که بهش کولی بده٬ که اینجوری نوک دماغاشونو بچسبونن به هم و بلند با همدیگه داد بزنن و خوشحالی کنن ...
بعد که باباش میخواست بره از خونه بیرون مامانش این دختره را محکم بغل میکرد ٬ محکم محکم ..

اومم
میای پرواز کنیم؟
بلدی؟
میریم بالای یه جای خیلی بلند
از همونجاها که تو کارتونا یهویی اگه بری روش وایستی شروع می کنه پشتت به ترک خوردن و زیر پات کنده میشه و میافتی و میمیری
میریم اون بالا وایمیستیم
دستامونو از هم باز می کنیم
چشمامونو میبندیم و صورتمونو میگیریم رو به خورشید
خورشید داره با یه نور سفید، خیره خیره می تابه
بعد به خودت میگی من الآن میپرم، پرواز می کنم و میرسم به خورشید، وقتی هم رسیدم بهش گرمه گرم میشم
بعد می پری
خوب آره، بعدشم سقوط می کنی و می میری
هیچوقتی هم به خورشید نمیرسی ..

...

 

دراز می کشین روبروی هم، صورت به صورت، سرشو میذاری روی شونه‌ت، یکمی پایین تر از گودی گردن، یه جوری که دستتو که یکمی خم کنی بتونی راحته راحت با موهاش بازی کنی، با اون دستت با موهاش باید بازی کنی که از زیر گردنش رد کردی، اون یکی دستت رو هم حلقه می کنی دور کمرش ...
دست تو ٬ سرده سرد ... تن اون ... داغه داغ ..
حالا هر دوتاتون چشماتون رو آروم روی هم میذارید، فشار نمیدین پلکاتونو به هم ها، فقط یواش روهم بذار پلکتو، آروم ببند چشماتو ... حالا دستتو آروم روی کمرش حرکت میدی، با کف دست، نرمه نرم، بدون فشار و اصطکاک، یه جور غلغلک نرم، خوب؟ بعد کم کم به جای کف دست با بند اول انگشتات، حالا کم کم به جای بند اول انگشتات با نوک ناخنات، فشار ندی ها، نرم حرکت کن، بدون خراش و درد، آرومه آرمه، عین حرکت یه نسیم سرد روی یه تن داغ ..
بعد حالا با موهاش بازی کن، اول با موهای پشت گردنش فقط بازی کن، موهاش بلند شده یکمی دیگه، مگه نه ؟ موهاش بین انگشتات میاد، آروم یکمی انگشتاتو از هم باز کن و بین موهاش حرکت بده، می بینی یکمی از موهای بازیگوششو که بین انگتشتات میان و میرن و غلغلکت میدن؟ کم کم محکم تر ناز می کنی، مگه نه؟ چون هی هر لحظه ای که میگذره می‌بینی که محکمتر دوستش داری، برای همین محکمتر می کشیش طرف خودت، تنگ تر بغلش می کنی .. محکمتر نازش می کنی .. تا که بفهمه چقدر محکم دوستش داری که ..
بعد
حالا تو با نوک دماغت، اونم با نوک دماغش .. با چشمای بسته، با دو تا دست سرکش که روی همه ی تنش داره می لغزه و حرکت می کنه، خوب؟ با نوک دماغت شروع می کنی به حرکت روی گونه هاش، یه حرکت نرم، یه لغزش آروم، اول روی گونه هاش حرکت می کنی، نوک دماغت گونه هاشو لمس می کنه، نوک دماغش گونه هاتو لمس می کنه، بعد از یکمی حالا نوک دماغاتون رو آروم میزنین به هم، شروع می کنین انگاری با هم بازی کردن، با یه لبخند آروم و پر از رضایت، پر از دوست داشتن، پر از یه لذت عمیق، تا ته ته روحتون، همینطوری نوک دماغاتون با هم بازی می کنه ٬ هی بالا .. پایین .. چپ .. راست .. محکم .. آروم .. غلغلک .. فشار ..
بعد وسط بازیتون، وسط لمس نوک دماغتون، وسط اون غلغلک و تماسای لطیف .. یه دفه یه لبی میخوری به یه لب دیگه، توی یه کسر خیلی کوچیک از یه ثانیه، یه تماس خیلی خیلی کوتاه، از روی تصادف، وسط یه بازیه بچگونه‌ی قشنگ ٬ بعد ...
انگاری یهویی یه ردی از لبت شروع میشه و میره تو همه ی تنت پخش میشه، هنو دارین با نوک دماختون با هم بازی می کنین، ولی کم کم این تماسای تصادفی، تکرار میشه، هر دفعه هم فقط یه لحظه‌ی خیلی کوتاهِ کوچولو ، انگار که میخواد بگه که به خدا این جدی جدی فقط تصادفه، من که نمیخوام ازت لب بگیرم، فقط یه بازی، باشه؟ بعد .. بعد از چند بار تکرار، وقتی که دوباره یکی از همین تصادفا برای بار چندم پیش میاد، دیگه بازی یادتون میره که ، از یاد جفتتون میره ، حالا دیگه نوک دماغا نیستن که قراره بازی کنن، دیگه بازی اونجوری عین قبلناش هم بچگونه نیست .. حالا بزرگ میشین ، نه خیلی بزرگا ، فقط اونقدر بزرگ که بفهمین دوست داشتن خیلی شیرینه ، درست عین اون لب داغی که آلان میخوای ببوسیش ...

اولش آرومه آروم، با نوک دندونات لبشو میگیری و آروم ول می کنی و دوباره و دوباره و دوباره، آروم زبونتو میزنی به نوک زبونش، آروم میکشیش روی لب بالا و پایینش یکمی نمناکشون میکنی، یکمی فقط ها، یکمیه کوچیک، بعد آروم روی دندوناش، الآن اولشه، ففقط میخوای بهش بگی که هی، یکی دیگه اینجاست، فعلا میخوای آشنا بشه لبهای تو با لبای اون .. همینطوری آروم میرید جلو، الآن فقط آشناییه، شیرینیشو نچشیدی ...
بعد آشنایی تموم میشه
حالا می بوسیش

بعدشم اینجاهاشو دیگه تعریف نمی کنم که ٬ اگه بگم که همه ی قشنگیه بوسیدنو کشتم ٬ خیلی شخصیه، لذتشو بایدخودت کشف کنی، به شیوه ی خودت

 

 

Nights in white satin,
Never reaching the end,
Letters Ive written,
Never meaning to send.

Beauty I'd always missed
With these eyes before,
Just what the truth is
I cant say anymore.

cause I love you,
Yes, I love you,
Oh, how, I love you.

Gazing at people,
Some hand in hand,
Just what I'm going thru
They can understand.

Some try to tell me
Thoughts they cannot defend,
Just what you want to be
You will be in the end,

And I love you,
Yes, I love you,
Oh, how, I love you.
Oh, how, I love you.

Nights in white satin,
Never reaching the end,
Letters Ive written,
Never meaning to send.

Beauty I'd always missed
With these eyes before,
Just what the truth is
I cant say anymore.

cause I love you,
Yes, I love you,
Oh, how, I love you.
Oh, how, I love you.

cause I love you,
Yes, I love you,
Oh, how, I love you.
Oh, how, I love you
 

تولدت مبارک عزیزمم.. دلم هوارتاااااا.. بوسه .. هدیه.. میخواست واست اما...

 

پنجره ی خیس

 

هیچ ندارم که به نامت کنم

نه اسمان و

نه شعر و

نه حتی پری

که از سینه ی گنجشک خوابهای کودکی ام

                                                   کنده بودم.

جیبهای کهنه را می کاوم

سوراخها و خاطرات...:

"کمی خرده نان و چند دانه کشمش سبز

ویک کف دست  حرف تازه"

که این هم

سهم پرندگان کوچه پاییز.

باشد که

"درخت را اگر به حال خودش بگذاری

بوی شبهای بارانی را

قبل از همه ی ما

خواهد شنید.

آن وقت دیگر

یک پیاله چای به نام تو

و

یک نخ سیگار برای من

و

فرزانگی پنجره ی خیس

که باد های بیگانه را

راه نمی دهد

م ا ر ی ه  خودتو می بخشی ! ؟..

 

 گاهی اوقات
احتیاج به یه آدمی داری٬
یه دوستی٬
که واسته روبه‌روت
محکم توی چشمات رو نگات کنه
و بزنه تو گوشت
که تو٬ صورتت خم شه و دستت رو بذاری روی گونه‌ت و دوباره نگاش کنی
ببینی که خشمگینه٬
ببینی که از دستت عصبانیه
توی اخم صورتش ببینی که دوستت داره
ببینی که دوستته.
که نگاش کنی٬ همون‌جوری که دستت روی صورتیه که اون بهش کشیده زده٬
که بهت بگه « تو چته؟ بسه٬ به خودت بیا .. تو چته .. »
که سرت فریاد بکشه ..
که تو یه هو بلرزی٬
که بری بغلش٬
که بغلت کنه٬
همون دستی که کوبید تو صورتت رو بذاره رو سرت٬ توی موهات٬
که سرت رو فشار بده توی گودی‌ شونش٬
که تو چشمات رو ببندی٬
روی شونه‌ش گریه کنی٬
بلزی٬
و با خودت فکر کنی که « تو واقعاً چته .. »

...

اگه میدیدمت منم٬
هر روز سال ازت یه عکس میگرفتم
روز آخر٬
که داریم خداحافظی میکنیم
یه قاب عکس بهت میدادم
که توش یه عالمه عکس توست
کوچولو کوچولو٬
کنار هم
یه سالی که نگاه کرده‌بودمت از پشت دوربین رو بهت واسه خداحافظی کادو میدادم.
 
 
... 
 
 
« دیدی یه دسته آدم میرن کنار دریا ٬ هرکدوم اندازه‌ی قدر و توان و وسع و تجربه‌شون از اون برمی‌دارند ؛ یکی نگاه می‌کنه ٬ یکی شنا میکنه ٬ یکی غرق میشه ٬ یکی گوش میکنه ٬ یکی برمیگرده ... که در آن لحظه‌ی در آستانه هر کس هر چه از قبل اندوخته و با خود آورده همان با خود دارد و هیچ کس فرصت آموختن جدید نخواهد داشت .. هر چه آورده‌ای باید رو کنی ... و این آستانه‌است ... » نه ؛ اگر دیروز این بود امروز نیست ... آستانه یک لحظه است به اندازه‌ی همیشه .. و همواره .. و تا قبل .. و تا بودن .. میدانی ٬ انسان‌ها تا نمیرند نمیفهمند که مرده یعنی چه .. می‌دانی ٬ ما آدم‌ها بعد از مرگ میفهمیم زندگی یعنی چه .. می‌دانی ٬ ما ... بعد از آستانه‌ خواهیم دانست داوری در کار نیست ...
« موج دریا آنقدر بلند است که از سینه‌ی دریا میکند و از سر هر چه من و توی ایستاده است میگذرد و هر دو بودن را خیس میکند .. هر دو ایستادن را ٬ هر دو نبودن را .. و هر دو سکوت را میشکند .. و آن موج که آرام در سینه‌ی ساحل می‌شکند و ماسه‌های زیر پای من و تو را می‌لرزاند و می‌لغزاند و با خود به دریا میبرد .. میبینی ؟ ماسه ها سبکند .. ماسه‌ها نایستاده‌اند .. ماسه‌ها نیستند .. ولی این ماسه‌ها هستند که در پایان در سینه‌ی دریا زنده می‌مانند ... میدانی ؟ ماسه‌ها در آستانه اند .. من و تو فقط خیس مانده ایم . »
و ناگهان دستی صورتی بر پشتت میزند که ... غصه نخور .. نوبت تو هم میشه ... ماشین وقتی که خرابه اگه بترسی خاموش میشه ٬ اگه نترسی دیگه خاموش نمیشه ٬ اینو دوست داشتنی‌ترین مکانیک‌ دنیا به ما یاد داد ... و خود فراموش کرد ... شاید برای همیشه باید تاوان داد . تاوان ترس ؟ تاوان ایستادن ؟ تاوان بودن ...

و شاید تاوان نبودن٬ نایستادن٬ ندیدن ...
و شاید تاوان انتظار٬
و شاید تاوان تردید.
 
...
 
 
و آغوشت٬
اندک جائی برای زیستن ...
اندک جائی برای مردن ...
 دلم تنگ شده.
خیلی.
صبحونه می‌خوام.

 

let the child speak, let her be .. let her be
save her .. save her .. don't let her die ..
let her speak, listen to her, give her back.
go. it was just a timeout .. it was just a timeout.
go, go, go.
don't ever turn back.
 
...
 
 
باید عمیقاً عرض کنم که: « اوه شِت! ». این دیگه چه خواب/رویایی بود؟! شدیداً کنت مونت کریستوئی شده بود همه‌چی. یادم باشه فیلمشو بسازم
 
...
 
درست عین یه پیرزنی
که میدونه دیگه نزدیکای مردنشه
و داره با خودش فک می کنه
که شالگردنی که داره می بافه نصفه می مونه
و بازم با خودش فک می کنه که بعد از اون کی میاد اینو به جاش تموم کنه
بعد به اون شالگردنه نصفه نگاه می کنه
و بعدش به دستای خودش که دارن می لرزن
بعد چشماشو آروم میذاره روی هم
توی صندلیش تاب میخوره
گریه می کنه
می میره
و شالگردنش برای همیشه نصفه میمونه
 
...
 
 
هر کسی باید فشنگ آخرش رو واسه خودش نگه داره
وگر نه باخته
 
...
 
 
 
ویکند سنگینی بود
خیلی سنگین

پ.ن. من یه روزی عاشق اون کسی میشم که عاشق اون چشمایی بشه که آروم نمی‌گرفتن و بین گذشته و آینده هی تو حدقه‌هه میدوئیدن
 
...
 
 

 
...
 
 
تنهایی٬
یه رنگه
یه رنگ ملایم ولی ترسناک .. شاید مثل خاکستری
تنهایی٬
یه حسه
یه سرنوشته
یه حقیقته
یه تلخی تیزی که همیشه ازش فرار میکنی
که ازش میترسی٬ حتی اگه ته‌مزه‌ش رو دوست داشته باشی
تنهایی٬
ترسناکه٬
با همه‌ی دوست داشتنی بودنش.
و با همه‌ی تلخیش٬
ولی
تنهایی چیزی نیست که بشه با هر جیزی معامله‌ش کرد
من نمیتونم
 
...
 
پیانو میزنم
انگشتام میلرزه
نت ها خراب میشن.

پیانو مزنم٬
چیزی یادم میاد
سرم رو بر می‌گردونم و اتاق خالی پشت سرم رو نگاه میکنم
پنجره بازه
باد سرد میاد
بلند میشم٬ پنجره رو میبندم
میشینم
به پیانو نگاه میکنم
نمیزنم٬ فراموش کردم
همه چیز رو فراموش کردم
چیزی یادم میاد
سرم رو بر میگردونم و اتاق خالی پشت سرم رو نگاه میکنم
پنجره بسته‌ست
باد خودش رو به پنجره میکوبه
بر میگردم
نگاه میکنم
و و با خودم فکر میکنم به روزی که پیانو میزنم
 
...
 
پیانو میزنم
انگشتام میلرزه
نت ها خراب میشن

پیانو میزنم٬
چیزی یادم میاد
سرم رو بر می‌گردونم و اتاق خالی پشت سرم رو نگاه میکنم
پنجره بازه
باد سرد میاد
بلند میشم٬ پنجره رو میبندم
میشینم
به پیانو نگاه میکنم
نمیزنم٬ فراموش کردم
همه چیز رو فراموش کردم
چیزی یادم میاد
سرم رو بر میگردونم و اتاق خالی پشت سرم رو نگاه میکنم
پنجره بسته‌ست
باد خودش رو به پنجره میکوبه
بر میگردم
نگاه میکنم
و و با خودم فکر میکنم به روزی که پیانو میزنم
 
...
 
 
آقا جون ! یعنی تو این bay area هیچکی پیدا نمیشه بازی ایران-مکزیک رو بیاد با من بریم بار مکزیکیا لات بازی؟

پ.ن. پرچم ایران هم بامن. اگه هم مکزیکیا زیاد مست بودن و هوا پس بود٬ پرچم رو یه نود درجه میچرخونیم میگیم ما مکزیکی هستیم ما رو نخورین ! بیاین دیگه .. تنهایی که حال نمیده
 
 
...
 
 
از شب نوشته ها 

هر بار که برایت از آشفتگیم گفتم ٬ خودت پیشتر پریشانیم را خوانده بودی و میدانستی دردم چیست و این بی‌قراری از کجاست و این فیل یاد کدام هندوستان کرده. هر بار (و بدون استثنا هر بار) پرسیدی که اگر باز گردد چه؟ آنقدر بی‌رحم میپرسیدی که میدانستم چه میگویی و میدیدم که گویی خودت را بازمیجویی و جواب سؤالی که هر بار از خودت میپرسی را از من میطلبیدی
میدانی ... هر بار چشمانم را بسته‌م و دوراهی‌ای آفریدم٬ هر بار محشری خلق کردم که تو در یک سو بودی و آن عشق اول در سوی دیگر. هر بار میدانستم تو ماندنی نیستی و او رفتنی نیست. میدانی هر بار چه کردم؟

.میدانی؟ میدانی. به صدای دریا که گوش دهی .. میدانی. دریا آبی‌ست. من با دریا رفتم
 
...
 
معلومه که آدم دوستش ویزاش رو بالاخره بگیره کلی خوشحال میشه میاد آپدیت میکنه
معلومه که آدم دو تا از دوستاش لاتاری ببرن کلی خوشحال میشه میاد آپدیت میکنه
مبارکه‌ :*
 
...
 
این آهنگ
و اون خواب
چه که به هم میان این همه

 
 

 
...
 
 
 
I sat in the room with a view
The girl in the photograph knew
Can't you see?
Why is she laughing at me?

I stumbled through the dark unaware
The face in the hall isn't there
Tomorrow has gone
Where do the voices come from?

Watching the leaves as they blew
Lost in the room with a view
Climb the walls
You did not know me at all

I fell through a hole in the floor
The audience cried out for more
Fadeaway
It's just another day

Hit heaven far too high.
پ.ن. من به خواب آدم‌های اسپیریچوال اعتقاد دارم. امتحانشونو پس دادن همیشه .. جواب میده
 
 
...
 
 
دیشب خوابت را دیدم. خواب بدی بود. ترسناک بود. معنی خوابم را میدانم. بیدار که شدم ٬ نامه‌ات را خواندم .. دوباره ...
دیشب ٬ به یاد فالگیر سالهای دور و آبی و صورتیمان ٬ تو را ٬ بارها گریستم
 
...
 
دخترکی که هیچ چیز نمی دانست عاشق شد، و مردی که تنها نشسته بود به او خندید. دخترک که از هیچ چیز نمی ترسید جلوتر رفت،‌ و مرد که همانجا نشسته بود کمی ترسید. دخترک که خسته شده بود راه را گم کرد، و مرد که هنوز نشسته بود دیگر او را ندید. دخترک در تاریکی نشست و همه چیز را آموخت، و مرد که از جایش بلند شده بود به سمت عقب دوید. دخترک آنقدر همانجا نشست تا مرد شد، ولی مرد هر چه به عقب برگشت هیچ اثری از عشق و دخترک ندید. دخترک و مرد تا ابد دنبال هم گشتند و نگشتند، شاید هم در یک روز معمولی درست مثل امروزبه هم رسیدند و یکی شدند، ولی عشق یک جایی بین آنها گم شد.
 

You're Beautiful

"My life is brilliant"
My life is brilliant.
My love is pure.
I saw an angel.
Of that I'm sure.
She smiled at me on the subway.
She was with another man.
But I won't lose no sleep on that,
'Cause I've got a plan.

You're beautiful. You're beautiful.
You're beautiful, it's true.
I saw your face in a crowded place,
And I don't know what to do,
'Cause I'll never be with you.

Yes, she caught my eye,
As we walked on by.
She could see from my face that I was,
Flying/Fucking high,
And I don't think that I'll see her again,
But we shared a moment that will last 'til the end.

 

 

Knockin' On Heaven's Door


 
Mama, take this badge away from me
I don't need it anymore.
It's gettin' dark, too dark for me to see
I feel like I'm knockin' on heaven's door.

Knock, knock, knockin' on heaven's door
Knock, knock, knockin' on heaven's door
Knock, knock, knockin' on heaven's door
Knock, knock, knockin' on heaven's door

Mama, take these guns and bury them in the ground
For I can't shoot them anymore.
That long black cloud is comin' down
I feel like I'm knockin' on heaven's door.
 

 

 

Breathe, Time

 
Breathe, breathe in the air.
Don't be afraid to care.
Leave but don't leave me.
Look around and choose your own ground.

Long you live and high you fly
And smiles you'll give and tears you'll cry
And all you touch and all you see
Is all your life will ever be.

Run, rabbit run.
Dig that hole, forget the sun,
And when at last the work is done
Don't sit down it's time to dig another one.

For long you live and high you fly
But only if you ride the tide
And balanced on the biggest wave
You race towards an early grave.


 

- عاشق منی یا عاشق دوست داشتن من؟
: عاشق عاشق بودن تو.
 
...
 
اسم دخترم٬
ستاره بود.
شبایی که هوا ابری بود٬
شبایی که خیلی بی‌ستاره بود٬
چشمام رو که می‌بستم
ستاره‌ی خودمو٬ تو بغل خودم داشتم.
تا اینکه یه شب ٬
چشمام رو باز کردم.
هوا صاف بود٬ ولی ...
ستاره‌ رفته بود.
رفته بود ستاره‌ی یه سیاره‌ی دیگه شده بود که توش دریایی نباشه که آبش بخواد بخار شه که بخارش بخواد ابر شه که مردش هر شب از پشت ابرا با چشمای بسته بخواد نگاش کنه.
ستاره‌ی من رفته بود دنبال یه سیاره‌ی دیگه٬ یه سیاره‌ی بدون دریا.
من ؟
غمگین و خسته نشسته‌م و هنوزم فکر میکنم ستاره‌ی من٬ یه ستاره‌ی دریایی بوده...
من٬ ساکت و تلخ نشستم و با خودم فکر می‌کنم یه ستاره‌ی دریایی که روزگار پرتش کرده تو آسمونای دورِ پشت ابرا ٬ چه‌جوری راضی میشه واسه سیاره‌ای چشمک بزنه که دریا نداره...
من ؟
دلم میسوزه. واسه خودم٬ واسه ستاره‌م٬ واسه آسمون.
من؟
بدم میاد ٬
از ابرایی که همیشه دیر میبارن !
 
...
 
 مانند آویزان شدن از لبه ی پلی ست پس از آنکه افتاده ای.. انگار حرکت نمی کنی، تنها آویزانی، ولی تمام نیرویت را می طلبد..
 
...
 
 
فردا که سی سالت میشه .. یا شایدم چهل سال ٬ به این فکر میکنی که تو این زندگی به کجا رسیدی. چی به دست آوردی. به این فکر میکنی که رویا هات کوشن .. به بچگیت فکر میکنی ٬ به ۲۰ سالگیت .. به ۲۲ سالگیت. به اولین باری که عاشق شدی .. به اولین باری که تصمیم گرفتی مال کسی باشی ٬ به اولین باری که تصمیم گرفتی بچه داشته باشی ٬ به اولین باری که اعتراف کردی ٬ به اولین باری که تونستی چیزی رو واقعاً بخوای .. و به همه‌ی چیزایی که تونستی بخوای داشته باشی تا چیزی به دست آورده باشی و روزی که به ۳۰ سالگی و ۴۰ سالگی رسیدی و تو سرازیری زندگی افتادی و به عقب نگاه کردی ٬ پشتت خالی نباشه .
هر وقتی خواستی تصمیمی رو الان بگیری ٬ به ۱۰ سال دیگه فکر کن. به ۲۰ سال دیگه ٬ به اون روزی که به عقب نگاه میکنی و لبخند میزنی . چون اون لبخند میتونه تلخ‌ترین لبخند زندگیت باشه ٬ میتونه آروم‌ترین لبخند زندگیت باشه.

... و یادت نره که خط عمرت رو کف دستت حک شده. خیلیا هستن که ۳۰ سالگی آخر خطشونه. یه روزی هم تو پشیمون میشی و ... دیگه خیلی دیر شده. چون دیگه کسی نیست ، چیزی نیست ، هیچی نیست . خالیه.

به حس اون روزت فکر کن. اون روزی که وقتی به دودی که تو آسمون ریشه ریشه میشه و هر باریکه‌ش کم‌رنگ میشه و کم‌کم گم میشه نگاه میکنی و تمام وجودت خالی میشه و سردی همه‌ش رو میگیره.

بترس.
 
...
 
دلم بچه میخواد.
 
...
 
 
... عشق یا اعتماد
نمی دانم
چیزی میان ما گم شد
که هرگز
آن را نیافتیم
پس مرا فراموش کن
مثل مرد قصه های مادربزرگ
که وجود نداشت
اما برای زنش
گوزن شکار می کرد.
 
...

 
...
 
If two people really love each other, and they really do love each other, but they just can't seem to get it together, when do you get to that point that enough is enough ?
...
 

درست مثل یه درام تکراری
که هیچ وقت تازگیش رو از دست نمیده
که هر دفعه قبل از اینکه تموم شه و به آخرش برسه پرت میکنتت دوباره وسط قصه
تا دوباره بخونیش
که دوباره عوضش کنی و بنویسیش و ببینی که همونه و عوض نشده
مثل یه درام تکراری
که هیچ‌وقت تازگیش رو از دست نمیده
که زندگی میکنیش ...
 
...
 
...
so maybe the chance for romance
is like a train to catch before it's gone
and I'll keep on waiting and dreaming
you're strong enough
to understand
as long as you're so far away
i'm sending a letter each day
from Sarah with love ...
 
 
گفته بودم میدونم تعبیر خوابم چیه ... فقط فکر نمی‌کردم به این زودی ...
تعبیر شد.
 
...
 
 
سردی دیوار آشنای چنگ‌های هر شب است ٬
و ستاره‌های آسمان ٬
از زیر خاک درخشان‌ترند .

... غولی از سنگ شکست.
 
...

 
دیشب خوابت را دیدم. خواب بدی بود. ترسناک بود. معنی خوابم را میدانم. بیدار که شدم ٬ نامه‌ات را خواندم .. دوباره ...
دیشب ٬ به یاد فالگیر سالهای دور و آبی و صورتیمان ٬ تو را ٬ بارها گریستم ...
 
...
 
داستانِ من و تو افسانه ء قشنگی است؛

یادت هست از گربه ی باغچه مان ترسیدی‌؟
یادم هست گربه را ترساندم ؛
و به تو قول دادم ،
که از آن پس تا ابد در کنارت می مانم.
یادم هست با چشمان سیاهت
- که به زیبایی ِ یک رُمانِ غمگین بود -
به من نگاه کردی ، و به من خندیدی.

یادت هست مجنون شدم؟ یا فرهاد ؟
از روزی که یادم هست تو لیلی بودی؛
و هنوز هم هستی ، و تا ابد خواهی ماند.
یادم هست ظرفم را که شکستی ،
بر بیستونِ دلم حک کردم :
عشق را باید کُشت،
یا با دروغ ، از روبرو ، یا با خیانت ، از پُشت.
پس از آن روز،
صلاح مملکتم را در دست خسروان دیدم؛
پس از آن روز - تا امروز -
نه « دوستت دارم » ارزشی داشت، و نه عشق معنی می داد.

یادت هست وقتی اشکهایم را دیدی بازگشتی ؟
دیگر درست یادم نیست؛ من تمساح نبودم ، یا بودم ؟
یادم هست که یک بار خیانت کردم ،
و یک عمر دروغ گفتم ،
و تو فهمیدی ،
و دلت نشکست ،
خُرد شد ، ریز ریز شد و زمین ریخت.
پس از آن روز - تا امروز -
نه « دوستت دارم » هایم را دوست داشتی ، نه به چشمانم اعتماد داشتی.

یادت هست شبِ قبل از رفتنت مرا بوسیدی؟
و به من گفتی که منتظر می مانی ؛ یا نگفتی؟ یادم نیست.
یادم هست سیمهای تلفن گرمی صدایت را می خوردند ،
و بوسه هایی که با حروف تایپ شده می فرستادی در راه می مُردند.
اشکهایم که تمام شد، دلم پر از خالی شد، خام شد.
می دانی ،
دروغ ِ اول سخت است، بعدی راحت می شود.
یادم هست خیانت غیر ممکن می نمود ،
ولی آن هم - به لطف فاصله - کم کم عادت می شود.
شاید نتوانم بهترین روز زندگی ام را به یاد بیاورم ،
ولی تا ابد می دانم ،
بد ترین روز زندگی ام همان روزی بود که تصادف کردم ،
و به تقدیر ایمان آوردم ،
وقتی تو دقیقا در همان روز همه چیز را فهمیدی.

یادت هست روزی که به دیدنم آمدی پیرهن سفیدت را پوشیدی؟
من هنوز از دیدن اقیانوس آرام سرمست بودم ؛ یا از دیدن چشمان تو؟ یادم نیست.
یادم هست گذشته ام را به یادم نیاوردی ،
و برایم بهترین آرزوها را کردی ، و باز مرا در آغوشت گرفتی ،
و باز مرا بوسیدی ، و به سوی اقیانوس دیگری رفتی.
شاید اگر داستان ما افسانه نبود،
همین جا پیش من می ماندی ، و دیگر نه دوری بود و نه درد و نه دلتنگی.
ولی در افسانه ء ما، دوری شرط لازم بود ،
و تو - فرشته ء زیبای من - باز هم زشتی های مرا دیدی.

یادت هست چند ماهی حرفهای مرا از دهان دیگری شنیدی؟
و من از دست خودم بسیار رنجیدم؛ یا از دست تو هم؟ یادم نیست.
یادم هست خودم خشتها را کج نهادم ،
و حالا من بودم و دیوار کجی که هیچ گاه به ثریا نرساندم.
و چه مرزهایی که شکست ،
و چه حرفهایی که روزی هزار بار آرزو می کنم هرگز نمی شنیدی.

اقیانوس اطلس هنوز هم به آرام نرسیده است ،
و دیروز مادرم گفت که دماوند هنوز هم قله ء دنا را ندیده است ،
ولی امروز تو باز هم به من رسیدی ، یا من به تو رسیدم ، واقعا نمی دانم.

حس می کنی؟
که اینبار همدیگر را جور دیگری می بوسیم؟
می بینی؟
که اینبار چقدر راحت « دوستت دارم » ها را می گوییم؟
دقت می کنی؟
که اینبار دیگر از گذشته هیچ چیزی نمی گوییم؟
می دانی،
داشتم فکر می کردم نکند بزرگ شده ایم؟
نکند زمانش رسیده است ، که فصل آخر افسانه ء مان را بنویسیم؟

داستان من و تو ، افسانه ء قشنگی است.
یک افسانه قشنگ ، پایان قشنگی دارد؛ یا ندارد؟ یادم نیست.
زمان ، حافظه اش خوب است ؛ مطمئنم می داند.
برایش صبر می کنم ، تا افسانه ء قشنگمان را به پایان برساند.
می دانی،
من می دانم- هر چه که پیش آید -
هر کسی هر روز هر جایی داستان من و تو را بخواند ،
به خودش خواهد گفت :‌
داستان من و تو ، افسانه ء قشنگی است
 
 
...
 
 
یکی بود یکی نبود
یه مهندس کوچولویی بود
که این کوچولوی قصه ی ما، عاشق یه روباتی شده بود
که این روبات قصه ی ما ولی لامصب خیلی روبات بود !
قصه ی ما به سر رسید
حالا چشماتو بذار رو هم و محکم ببندشون و بخواب، تو خواب ببین که روباته یه فرشته ی مهربون پیدا کرده که آدمش کنه، بعد وقتی آدم میشه کوچولوی قصه مون دیگه عاشقش نیست، چون کوچولوی قصه ی ما خیلی خره، خیلی زیاد
 
...
 
 
تو سرده و تاریک . وارد که میشی اولین چیزی که میخوره تو صورتت سرمای تو حاله و تاریکی خونه . یه لحظه مکث میکنی انگاری که یه لحظه جریان برق ریخته باشن تو خون‌ت . برمیگردی در رو میبندی ولی ... میترسی روت رو برگردونی توی خونه رو نیگا کنی . اون احساس لعنتی دوباره داره میاد سراغت . با خودت فکر می‌کنی الان باید بگم سو وات (so what) ! بعد باید مثل همیشه چراغ رو روشن کنم و بدواَم برم بالا لپ‌تاب رو از کیفم دربیارم بشینم پای اینترنت یا قلیون رو ببرم آماده کنم یا برم حموم یا باید خسته باشم برم بخوابم یا باید برم ببینم اگه الیزابت نخوابیده یه کم گپ بزنیم یا برم بشینم پای تلفن یا ایمیلای عقب افتاده یا ... ولی نه . بعضی وقتا هست که آدم هر کاری میکنه سو وات‌ش نمیاد ...

در رو میبندی ٬ بعد آروم روت رو میکنی به توی خونه ٬ میخوای بیای تو ٬ یه هو یه چیزی نیگهت میداره ٬ وامیستونتت . شروع میکنی به نیگا کردن . بعد یه چیزی ٬ یه صدایی ٬ یه کسی ٬ از توت بلند برمیگرده میگه اینجا کجاست ؟ من اینجا چی کار میکنم ؟ اینجا جای من نیست .. اینجا خونه‌ی من نیست .. نیست ٬ نیست ٬ نیست ... یه هو میری عقب . یه تصویر میاد جلو چشمات که تا حالا فقط تو خواب دیدیش . الان یه هو یادت میاد که فقط خواب هم نبوده . جاش رو پیدا کردی ٬ یه تصویر از یه دشته بالای کوه‌های جواهر ده تو شمال . یاد همه‌ی اونایی میفتی که مردن . یاد همه‌ی مرده‌های جواهرده میفتی ... هنوزم تو گوشت یه صدایی هست که میگه اینجا کجاست .. اینجا کجاست .. احساس غریبه بودن میکنی . احساس گم شدن ... ترس .

یه هو همه چیز وامیسته . بعد .. بعد ٬ همه چی یه هو وحشتناک میشه . دیگه هیچ‌چیز مثل قبلاً نیست . حتی در و دیوار . حتی خودت ٬ همه چی میره بک‌گراند . یه هو تنها میشی با یه سری معنی. با یه سری رنگ ٬ که گم شدن. خودتم گم شدی . می‌ترسی . لرزت میگیره . وحشتته ٬ صورتت داد میزنه که سردی .. میای بالا رو تخت . جمع میشی تو خودت . چمباتمه . کوچیک میشی . میچلونی خودتو . از نور چراغ میترسی . میبندیش . از تاریکیش میترسی . از اینکه تنهایی میترسی . خیلی . از فراموش کردن .. از دور بودن . از همه چیز . بعد همه چیز لطیف میشه . لطیف ِخوب نه ها ٬ لطیف بد ٬ یعنی تیز. یعنی رک . همه چیو میبینی . فهمیدنت یه هو میره بالا . رنگا همه محکم میشن . دیگه سایه روشن نیست . همه چیز تیزه ٬ همه رنگا تیزن ...

یه سری عکس میاد جلو چشمت .. یه سری اسم . ولی رنگشون دیگه نیست . دیدی بعضیا رنگن ؟ دیدی بعضی رنگا پر رنگن ؟ بعضی رنگا کم رنگن ؟ بعضی رنگا بی‌رنگن ؟ شایدم هستن .. شاید همه رنگا هم هستن .. شاید بعضی رنگا فقط دورن ٬ شایدم تو وقتی زیاد میترسی یه هو کوررنگی میشی .

خالی میشی ٬ تو تختت ٬ جمع میشی تو خودت چشمات رو میبندی و فشار میدی تا درد بگیره ٬ سیاه بشه .. بعد یه هو یه نوری تو اون سیاهی میدوه همه‌ی چشمت رو میگیره ٬ یه نوری که هیچ رنگی نیست .. میری بالا ٬ از بالا خودت رو میبینی که کوچیک شدی . ترسیدی .. خالی شدی ... مچاله شدی ... تنگ شدی ...

از اینامه.
 
...
 

درد

...

من آبی روشنم
شایدم نارنجیه تند
یا شایدم که سفید
نکته ی جالب اینه که فقط یه نفر الآن می فهمه که من چی دارم میگم که اونم میشه گفت که به یه بیانی بازم خودم میشم و یا میشه گفت شایدم یه ادمه دیگه ست که با من merge شده و یکی شدیم و شایدم نه. ولی خلاصه اینکه من میفهمم که شماها الآن نمی فهمین من چی میگم آخه که. پس الآن نکته ی واضح قضیه اینه که شماها نمی فهمین من چی میگم، حالا نکته ی مبهم قضیه اینه که من نمی فهمم شماها واسه چی میاین یه چیزی را که نمی فهمین چیه می خونین آخه. ازینجا میشه یه سری نتیجه های اخلاقیه خوبی گرفت که خوب من چون نتیجه هارو نفهمیدم نگرفتمشون. ولی این نشون میده که یه مقادیری نفهمی توی همه ی موجودات عالم هست. نه؟

 ...

ببین، فرض کن یه آدمی هستش که تو باهاش فقط به عمرت چت کردی، خوب؟ یعنی اینکه از روز اولی که اینو شناختی پشت پنجره ی مسنجر بوده، یه تکست خالی، فقط متن. حالا تو اصلا از کجا میتونی مطمئن بشی که اون ادمه هستش؟ یعنی اینکه از کجا میتونی مطمئن بشی که واقعا هست، که اون یه آدمه عین خودت، از گوشت و خون، که اون یه روبات نیست، یه روبات هوشمند که جوری بهش برنامه دادند که بدونه در برابر هر مسیجی که از تو بهش میرسه چه جور جوابی باید بهت بده. می فهمی اینارو؟ تو فکرشو بکن آخه یه دقه، فکرشو بکن، فکرشو بکن که یه روبات باهات حرف میزده، که یه روبات راهنماییت میکرده، که یه روبات درددلت را گوش میداده، که یه روبات بوده که برات دو نقطه دی میفرستاده. فکرشو کردی؟ آره؟
حالا احساس حماقت کن. از خودت
آفرین
بوس!

...

این دختره هست که این بالاستا .. این یه عکسه . یه عکسی که یه روز رنگی بوده ولی حالا سیاه سفید شده اومده بالای صفحه‌ی من ٬ این دختره که این بالای صفحه عکسش هستا ٬ داره به این آهنگه گوش میده که داره الان پخش میشه . این آهنگه خیلی آرومه ٬ خیلی تلخه ٬ یه جوریه اصلاً. یه جور غمگینیه . یه جور گریه دار آرومی . من عاشق گریه کردن آرومم . یکی بشینه آروم گریه کنه و من دستم رو بزنم زیر چونم و یه جور قشنگی نیگاش کنم . این عکسه هست که این بالای صفحه‌ی منه ٬ این عکسه داره درد میکشه .. داره آهنگه رو گوش میکنه و درد میکشه . این عکسه هست که سیاه سفیده این بالا ها ٬ این عکسه تنهاست . خیلی ...


 

 

Remember when you were young,
You shone like the sun.
Shine on you crazy diamond.
Now there's a look in your eyes,
Like black holes in the sky.
Shine on you crazy diamond.
You were caught on the crossfire
Of childhood and stardom,
Blown on the steel breeze.
Come on you target
For faraway laughter,
Come on you stranger,
You legend, you martyr, and shine!

You reached for the secret too soon,
You cried for the moon.
Shine on you crazy diamond.
Threatened by shadows at night,
And exposed in the light.
Shine on you crazy diamond.
Well you wore out your welcome
With random precision,
Rode on the steel breeze.
Come on you raver,
You seer of visions,
Come on you painter,
You piper, you prisoner, and shine!

Nobody knows where you are,
How near or how far.
Shine on you crazy diamond.
Pile on many more layers
And I'll be joining you there.
Shine on you crazy diamond.
And we'll bask in the shadow
Of yesterday's triumph,
Sail on the steel breeze.
Come on you boy child,
You winner and loser,
Come on you miner
For truth and delusion, and shine!


...

بیتابم
و منتظر

منتظر یک اتفاق ..
با بوی تلخ نبودن.

شعری می‌سرایم٬
کتابی را میبندم٬
و روایتی که تمام می‌شود ..
و توئی که پیر میشوی ..

« من را فریب باش ... آرام کن .. »

...

نیستی، نبودی، نباش

کجایی مرد؟ نیستی. اصلا انگار هیچ وقت نبوده ای. یعنی اگر هم بودی من که دیگر یادم نیست چگونه بودی و چرا بودی و چه بودی. حالا خبری نیست، دزدی که نکرده ای، فقط بی معرفتی. آن هم که جدید نیست. بیا بنشین برایت از نبودنت بگویم. نبودنت هم دنیایی بود.

از کجا شروع کنم؟ از گرگ؟ از باران؟ از شراب شاتوت؟ وای اگر بخواهم همهء نبودنهایت را بگویم هزار سال طول می کشد. بگذار از سقف شروع کنم که سوراخ شده است. درست مثل قدیم ترها که هر شب روی تخت طاقباز دراز می کشیدی و چشمانت را می دوختی به ستاره های آسمانی که بالای سقف بود. یادت هست بعد از چند ساعت جای نگاهت روی سقف سوراخ می شد؟ از همان شبی شروع شد که نبودی تا گرگ را ببینی. صبح یکی از همان روزهای اولی که نبودی گرگ سفیدی بین در خانه و در ماشین ایستاد و زل زد به تویی که نبودی. فکر می کنی از خودم می سازم، ولی باور کن، اگر بودی می دیدی که چشمهای سفیدش را چگونه به جای خالی چشمهایت دوخته بود. اگر بودی شاید زبانش را می فهمیدی. آمده بود چیزی بگوید و برود. نبودی تا حرفهایش را بشنوی.

از همان روزی که گرگ آمد و نبودی کار حفاری سقف اتاق شروع شد. تلفن زنگ می زد و نبودی. نامه می آمد و نبودی. جای خالی نگاهت روی سقف سبز شده بود؛ سبزی گلدانی که روی پاگرد پله ها گذاشته بودی سیاه شد و سیاهی شبهایی که نبودی آنقدر کمرنگ شد که درخشش نور ماه و ستاره های ریزش اصلا به نظر نمی آمد. آنقدر نبودی که آسمان هم صدایش درآمد. باران بارید. باران. باران. باران. آنقدر بارید تا یک روز ماشینی که پشت آن نشسته بودی بدون تعارف سه دور دور خودش چرخید. شاید اگر بودی می مردی، ولی باز هم نبودی و زنده ماندی. عصر همان روزی که نبودی و نمردی حلزونهای زیادی مردند. آخر می دانی، باران بند آمده بود و هوا هوای رفتن بود. نبودی تا مواظب باشی آدمهایی که بعد از باران راه می روند آنقدر حلزونها را زیر قدمهای سنگینشان لگد نکنند. نبودی. نبودی. نبودی و تمام حلزونها همان شب مردند.

راستی چند روز قبل که هنوز هم نبودی عشق تمام شد. نبودی تا از خودت دفاع کنی. می گفتند دروغ گفته ای. نبودی. می گفتند قولت را شکسته ای. نبودی. گفتند وقتی که آمدی اگر حرفی داشتی باید دنبالشان بروی. نبودی و دنبالشان هم نرفتی. خودشان درش را بستند و گفتند دیگر تمام شد. نبودی تا تمام شدن عشقت را ببینی. از روز بعد هم به جای عشق شمشیر می فروشند. نبودی تا شمشیرها را بخری. خوب می برند. همه را بریدند و دوختند و نبودی.

امشب هم که نبودی به افتخارت شراب شاتوت آماده بود. نبودی تا مست کنی و دیگر در این دنیا نباشی. نبودی تا خسته نباشی. نبودی تا بودنت را جشن بگیری. اگر بودی هم آنقدر از این دورانی که نبودی خسته بودی که حتی نمی توانستی لیوان شراب را به دستت بگیری. نبودی تا تمام شیشه زا خودت تمام کنی. نبودی. نبودی. نبودی. نیستی. آنقدر نبودی که هر چقدر هم قسم بخوری هیچ کس باور نمی کند که بودی فقط اینجا نبودی. آنقدر نبودی که دیگر هیچ کس باور نمی کند که همان گرگ سفید را با چشمان خودت دیدی که با چشمانش حرف می زد و آنقدر با صدای خرد شدن هر صد هزار حلزون زیر پای عابران بعد از باران زجر کشیدی که تصمیم گرفتی آنقدر بعد از باران قدم نزنی تا بمیری.

نبودی. باران. نبودی. گرگ. نبودی. باران. نبودی. نیستی. دیگر مثل قدیمتر ها نیستی. دیگر خودت نیستی. نبودن راحت تر است. من هم نیستم. باز هم نباش. وقتی که نیستی دروغ هم نیست. کسی را هم آزار نمی دهی. نباش. دیگر هیچ وقت خودت نباش، تا روزی که دلیلی برای بودن پیدا کنی. مواظب نبودنت باش.